Duru aklýmda kalan
Tek inancýmken
Koynuna yatýrdýðým
Bedenimin baharý
Her gece
Göðsüne deðmeden
Dudaðýmda solan bir karanfil daha eskir
Susarým!
Öylece
Ýçimde düðümlenen boþluða
dolan
Dilsiz nehirlere
Ve
Bilirek
Düþlerinden kovulmadýðým sabahlarýn
Ýklimini yitirmiþ
Gök-kuþaðýna sevdalý
Bir bulutun
Yaðmur
Düþü kadar
Uzak olduðunu
Yine de
Sen uyurken
Ben hep güneþi beklerim
Asmak için
Gök-yüzüne
Taylan KOÇ