Bir adam düþün, pabucu dama atýlmýþ, Þimdi, gözyaþlarýný sil, Bu öyle bir hikâye deðil; Düþün, sürekli ruhuna yama atýlmýþ, Ne acizdi, ne de sefil, Bir adam düþün, Yüzüne tebessümler çakýlý, Belki acýklý bir ifâde, Belki sadece bir soytarý. Gözleri sürekli parlayýp duruyor, Kuþlara, aðaçlara, güneþin doðuþuna gülüyor, Belki aklý yerinde deðil, Belki haklý sebepleri var kendince, Bir adam düþün, gökyüzünde boðuluyor, bakýnca, Tükenmek bilmeyen umutlarýný doðuruyor tekrardan, Hiç bir þey engel deðil sevgisine, Bu öyle bir hikâye deðil; Düþün; "Ne yaman adammýþ" diye. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.