þehri koruyan bir tabyanýn
sýrtýna binmiþtik
dizginsiz iki yürek
gözcüydük biz
gözlerin ýþýl ýþýl
akýyordu gözlerime
sözlerin giz
koca þehir
ayaklarýmýn altýndan
kayýyordu
yaslý
uslu
senli
ve
sessiz
kaçmak için
önünden
kirpiklerine
týrmanýyordum
çýkýyordum ejdere
yüreðime batýyordun
dikensiz
içimdeki çýnarlarý söküp
tutunurken çalýlara
buz kesiyordum
isyan yüklüyordun sýrtýma
eriyordum öfkesiz
zemheriyi kavuran
sesim donuyordu
sönüyordu ýþýklarý þehirin
aðlýyordu üþürken
ellerin bensiz