YORGUN ÇÖLLERİN GÜNEŞİ

YORGUN ÇÖLLERÝN GÜNEÞÝ



Kahýr çizgisi oldu, yaþam izi alnýmda
Aþk ateþli zehirdi, donuyordu kanýmda…

Yorgun çölde güneþsin, ben tutulmuþ bir ayým
Gönülden çaðýr yeter, bir nefes uzaktayým…

Asardým yokluðunu, kanayan yýldýzlara
Vurgundu acýlarýn, ezgisi yalnýzlara…

Ýnleyen nefesiydi, soðuk kaldýrýmlarýn…
Gelsin diye beklerdim, yoldaki adýmlarýn…

Dayanmaz bu yüreðim, feryadýna bülbülün
Sýzýsýný kim duyar, gülistanda bir gülün…

Doðmasaydýn ruhuma, aþkýný yaþamazdým
Tükenseydi umudum, bu caný taþýmazdým…

Ceylan namelerinde, hüzün veren korkular
Kirpiðimde yanýyor, hasret denen coþkular…

Susuz koyaklarýmda, þimdi virane baðým
Acýlar denizinde , sönecek gençlik çaðým…




Leman Gürcanok
( Aðva )
07/Temmuz/2008




Sosyal Medyada Paylaşın: