Yalanmýþ dünya, yalan.
Yesem’ de içsem’ de geçip gitmiþ yýllarýmda
Yalanmýþ hepsi yalan.
Meðer benim yaþadýðým, zaman bile yalanmýþ
Yalan.
Bir avuç anýdýr þimdi geçmiþten bana kalan
Yalan dünyadan!
Neydi o,benim güzelim günlerim
Neydi o benim, sohbetli yemekli akþamlarým
Neydi!
Yediðim içtiðim, kadeh, kadeh içkiler içtiðim
O çerezler, o mezeler
Neydi!
Bol, bol neþeler içinde içerken!
Neydi o akþamlarým!
Yalan oldu
Yalan,
Bir avuç aný kaldý, geçmiþten bana,
Yalan dünyadan.
Bir de þu var.
Ben bilememiþim
Yazýk!
Yazýk etmiþim, o caným günlerime
Yazýk!
Deðmezmiþ bu fani dünya, öylesine dolu, dolu yaþamaya
Bir de, kendime yazýk etmiþim
Ben
Boþuna üzülmüþüm, geçmiþteki yýllarýn içinde
Yazýk etmiþim’ de kendime
Bu günleri, olacaklarý düþünmeden
Heder olmuþum
Yaþanmýþ geçmiþ þu yalan dünyada.
23 Nisan 20
Ahmet Yüksel Þanlý er