Gecenin suçu derdim Deðilmiþ Suç bende Deðmeyen kederlerim var Her gece allayýp pullayýp Ýçimde kundaða sarýp Büyüttüðüm Aðlayan Açýktým diyen Bebeklerim var Ben büyüttükçe gece yetmedi Güne de sarktý Mutsuzluðu Piþmanlýðý Suskunluðu Baktým olmuyor Deþ dedim Kýyamadýðýn yere göðe Sýðdýramadýðýn Bebekten sevdamý Kundaðýný pýlýsýný pýrtýsýný En çok da bana bakarmýþ Gibi çekmecelerce karesini Dök dedim Yataðýmýn üzerine boþalttým Yirmi sene Dök dök bitmedi Ýlk zýbýný Ýlk tokasý Ýlk kaþýðý Ýlk resim Hepsiyle vedalaþýr gibi Göz sürdüm Kulak verdim Anýlarda durur mu Onlarda iç çekip Veryansýn ettiler Sonra içimde bir savaþ baþlar Ben taraf olamam Tarafsýzda kalamam Kaybederim Kaybederim Ýç sesim Durur mu Öldür dedi Büyük harflerle Öldür Bir ellerime Bir içime Baktým Yapamam dedim Unut dedi Kalk silkelen ve unut Yarýn Umuda Sevdaya Yelken aç Ýç de bir mavi Yeri göðü inleten Elbette dalgalar çarpacak Sen düþeceksin Ama ölmeyeceksin Kalk ve devam et Kalk Bu rüyamýn son sesiydi Kulaklarýmda yankýlanan Uyandým Umutlu bir kahve gibi Sigara tellendirir gibi Gelmiþine geçmiþine Gülümser gibi Sibel Karagöz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.