Hüznün ta kendisiydi gözlerinde gördüðüm, Gülümseyen yüzünle, sýrrýný gizliyordun. Birisini açmakla, çözülür mü kördüðüm? Çaresiz kalýþýmý sadece izliyordun.
Yükseklere özenip, enginlerden kaçarak, Kartallarý kýskanýp; kanatlanýp, uçarak, Bazen sahte gülücük, bazen nefret saçarak, Hep tepeden bakarak, etrafý gözlüyordun.
Gönül kýrmak kolaydýr, onarmak zor olaný, Dürüstlük hedef olsun, býrak artýk yalaný, Hiçbir zaman affetmem gönlümdeki talaný, Evvela yakýp, yýkýp; sonra da düzlüyordun.
Gölgesi koyu olmaz, bilesin ki köksüzün, Kalbimi kýrmak için çýkýyordu her sözün, Mütevazý olmadýn, yüksekteydi hep gözün, Debdebeli hayatý her zaman özlüyordun.