Dünyada güçlüler zayýfý yerdi, Bir virüs âleme nizamý verdi, Ýki bin yirmiye salgýnla girdi, Sanki kýyametin sûru çalýyor, Krallar, sultanlar aciz kalýyor.
Nasýlda güçsüzsün ey gafil olan, Bu alem fanidir, gördüðün yalan, Kendi zaafýnla gezip, oyalan! Bilmem iþin sonu nere varýyor, Kibrine batanlar aciz kalýyor.
Sömürü düzeni kurdu zalimler, Hakka isyan için oldu talimler, Doðruyu görmedi sahte alimler, Ölümün korkusu ruhu sarýyor, Dünyayý yutanlar aciz kalýyor.
Evlere kapattý görünmez düþman, Herkes hatasýndan oldu mu piþman? Seni kurtarýr mý çok hýzlý koþman? Rahman belalarý bazen salýyor, Kibre kapýlanlar aciz kalýyor.
Nice kavim böyle silinip gitmiþ, Ne azgýnlýk durmuþ, ne isyan bitmiþ, Ne etmiþse insan kendine etmiþ, Musibet gelince çok can alýyor, Derman arayanlar aciz kalýyor.
Cihaný kuþattý dermansýz maraz, Belki de kalacak çoðunda araz, Keþke ders alsaydý asiler biraz, Ýnsan belasýný kendi arýyor, Vadesi dolanlar aciz kalýyor.
Camiler kapalý, minberler sessiz, Ramazan kapýda, Müslüman hissiz, Telaþa kapýlmýþ, gözleri fersiz, Abdestini alan namaz kýlýyor, Gaflete dalanlar aciz kalýyor.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.