VİCDANIN SESSİZLİĞİ...

Yavaþ yavaþ yürüyorum boþ sokaklarda,
Sana ait ne varsa kaldýrýyorum rafa,
Yankýlanýyor adýn, adýmlarýmda,
Yok oluyorum damla damla...

Yutulan kelimeler gözyaþlarýnda,
Susturuluyor dev ormanlarda.
Koþuyor santim santim limana,
Yakalýyor ölümü kanatlarýnda.

Gök mavi kelebeklerle örülü,
Kuþlar el sallýyor sanki göründü.
Bekle diyecek buna nefesi yetecek,
Ýzin verildi mi son kez gülecek.

Uzaktan gizli bir veda,
Sayýyor kalbini avucunda,
Yayýlýyor sessizlik þu anda,
Etrafýnda aðlayan baþucunda.

Mühürleniyor dili o an.
Gören göz, dil de kusuyor dilsizliði,
Emanetti emanetin sahibi mi geldi?
Yok mu oldum ben þimdi.

Üstümde beyaz bir örtü
Hayýr hayýr! örtmeyin üstümü
Duymuyorlar ki sesimi,
Seslendiðim herkes mi küstü.

Son kez sordular piþman mýsýn?
Yapamadýklarýmsa evet,
Ya yaptýklarýn þayet ,
Onlar için de sen beni affet.








Sosyal Medyada Paylaşın: