Ýmtihaný biter mi aþk yolunda çýraðýn, Gönlümün aynasýný sabah, akþam sileyim. Farký yok benim için, yakýn ile ýraðýn, Belki de nazarýnda af bekleyen köleyim.
Ömür denilen yolda düþe kalka yürürken, Kimsesizlik korkusu ruhumuzu bürürken, Bencillik bataðýnda gece gündüz çürürken, Yetmedi mi çektiðim, söyleyin de bileyim.
Yaklaþtýðým yanýyor, ayrýldýðým donuyor, Hayat bazen yoruyor, bazen fýrsat sunuyor, Mutluluk kelebeði her çiçeðe konuyor, Bazý günler sevincim, bazý gün de çileyim.
Göðsümde bir aðrý var, zor nefes alýyorum, Takatim kesiliyor, çaresiz kalýyorum, Kararýyor gözlerim uykuya dalýyorum, Ruhumu sýkan baðý bin parçaya böleyim.
Eski halinden uzak, bürünmüþsün matemi, Gerçekleri gör gayri, býrak artýk sitemi, Senin yersiz bu tutkun, hasretten de öte mi? Baðlýyken elim, kolum; söyle nasýl geleyim?
Yanardaðýn aðzýnda püskürecek bir lavým, Zorluklarla denendim, hiç bitmedi sýnavým, Þu kadere bir bak ki; sen avcýsýn ben avým, Çöllere mi düþeyim, daðlarý mý deleyim?
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.