bir yalnýzlýk yeþerdi güneþin ilk çýðlýklarýyla yanmýþ kirpiklerinin ucundan koptu bir fýrtýna savruldu bütün kuþlar daðýldý sanki dört bir yana süzülüp gölgelerin içinden ölüm usulca dokununca yanaðýna
aðladý hiç durmadan aðladý ama kimseler silmedi gözyaþlarýný öylece aktý acýsý izi kaldý sol yanýnda
tohumundaki bir lanet gibi kuruttu yalnýzlýk damarlarýný düþtü kollarý çýrpýnýp durdu çaresizce karanlýkta toplamaya çalýþtýkça parçalanýnca ellerinde umutlarý
kanadý hiç durmadan kanadý ama kimseler kapatmadý yaralarýný öylece süzüldü caný karýþýp gitti topraða
dayanýlmaz bir acýyla kesildi soluðu býraktý kendini dipsiz bir boþluða pislendi düþler gülüþler bitti son bakýþý da yapýþýp kalýnca aynadaki boþluða o yalnýzlýk sonunda aldý canýný güneþin ilk çýðlýklarýyla
inledi hiç durmadan inledi kimseler duymayýnca yine sesini dipsiz bir mezar kazýldý o kör olasýca yalnýzlýðýn buz gibi koynunda
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.