kalan son canýmý avuçlarýmýn içinde taþýyorum þu atan kalbim varlýðýmýn bir göstergesi bile deðil ne rüzgar okþuyor artýk saçlarýmý ne de güneþin sýcacýk dokunuþlarýný tenimde hissedebiliyorum
daha alýp verecek nefes olsa da yazgýmda öyle bir yaralý ki içim düþlerimde bile kendimi sevemiyorum bir ah deyip açsam da avuçlarýmý parçalanýyor tövbeler ben sadece dudaklarýmý kanatýyorum
bitkin devrik ve karanlýk artýk yüzümde her tebessüm çabalasam da hayatýn hiçbir köþesinden tutamýyorum inan içimde can taþýmak için çok uðraþtým ama azrail çözüyor parmaklarýmý artýk engel olamýyorum
halen sýcak diye bedenim yaþýyorum mu sanmýþtýn sen Tanrý’nýn gözünden düþeli çok oldu da bunca zamandýr kýyameti bekliyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.