ARDAKALAN...

Ey benim yürüyen ruhum, gölgem!

Sen misin hüzünlü güllerle gülen?

Sessiz sessiz uzaktan gelen,

Yabancý misali çekip giden,


Gidiyorsun ya git!

Bil ki sonsuzdur sessizlik,

Umuda bir çakmak çak,

Bekleme boþuna vakit.


Zor muydu sensizlik?

Atlatýlýr yorulma haydi git,

Dalýp dalýp kaldýðýn vakit,

Anla kelimelermiþ kilit.

Anahtarý sendin gözlerimin,

Bakmakla görmek kolaydýr sandýn,

Oysa zor olaný, kördün bulamadýn,

Sen hayatý yanlýþ anladýn.



Hatayý yanlýþ anlamakla yaptýn.

Kilitlenmiþ gözlerde boþluk býraktýn,

Ait olan anahtar sendeydi anlamadýn,

Sen beni hep çaresiz sandýn.

Yoktu belki de...

Söylenmedi son sözler, ikilemde,

Son kez düðümlendi ipler serde,

Bir hatalý kulum bende.


Baþlamamýþ bir baþýna,

Kördüðüm bir hayatta tek baþýna,

Yasak bir aðacýn dallarý uzanýyor dala,

Ýmkansýzlýk sýnýrlarýný zorluyor þu anda.




Sosyal Medyada Paylaşın: