Aklý ermedi þu alemin gidiþine Bir akýl veren olsa þu Hüseyin‘e Ne yeri var, ne de yurdu Þu alemde! Aklý ermedi, þu alemin gidiþine Herkes yýlmýþ ve yýkýlmýþ Düþerken bir ekmeðin peþine Bir akýl veren ols þu Hüseyin‘e O da belki bir yer edinebilirdi þu alemde Eðer yetseydi kudreti nefsine … Çaba vermezdi sonu olmayan þeylere Kendi piþirir kendi yer Yedikçe tükenip erir! Aklý ermedi þu alemin iþine Nasýl da geldi dayandý yaþ ellibeþine Bir lokma bir hýrka peþinde Koþtukça yoruldu, yolunu kaybede ede! Yaþadý yaþamadýðý yaþamý düþlerinde Aklý ermedi, þu alemin gidiþine Alem düþmüþken kendi alemine Yana yana tükendi alevlerinde Muhtaç oldu, þimdi bir taþ þu verene ...
H. Hüseyin Arslan – 13.04.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.