ben bir zamanlar, hep kara kalemle yazardým sevdalarýmý sýkýlýnca silerdim
ne zaman renkli balonlarla bir uçmak istese zalim gönlüm ipini en ucundan keserdim.
boþ ver karasevda dedikleri birilerinin uzaðýna düþmüþlerin kara saplantýsýdýr derdim
yanýlmýþým.
yüreðim kanamazdý hiç dikenli tellerine dokunmazdým yargýsýz infazlý baðlanýþlarýn arsýz bir yabangülü uðruna düþüremezlerdi beni aþkýn sýnýr karakollarýna.
terk edilmiþlikten sabýkalý bir adam deðildim sabahlara karþý, yorgun itiraflarým olmazdý yalan yanlýþ alýnmýþ ifadelerim bir tokat gibi yüzüme vurulmazdý ben böyle yargýlanamazdým
yanamazdým, yýkýlamazdým, kýrýlamazdým,
yanýlmýþým...
erol gürcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
erolgürcan. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.