Ekinler olana kadar

Eski uygarlýklar gibi yýkýlýp gidiyoruz tek tek
hesapçý bir Tanrýnýn iþimi bu yoksa
masum bir kulun bedduasýna mý takýldý kaldý dünya
içinden çýkýlmaz bir hal aldýk nasýl
herkes günahýna yýkýyor bu iþi
herkes yaptýðýný biliyor ve kaderine razý
þu muskalarý yanlýþ yazan þeyh
o müridin günahýný istese de bana yýkamaz
ne ölürüm ne giderim ne de
vaz geçerim aþkýndan sevgilim

kulaðýna küpe olsun diye gecenin bir vakti
hastalýklarýný bulaþtýrarak dolaþan gece bekçilerine
dokuzuncu katýn balkon penceresinden
baðýra çaðýra yalvardým geçerken köpekleri de sevin
ürkmüþleri özellikle de sizin için ölmüþleri
ayrýlýp gidenleri deðilse bile sarhoþ olup
ayýlmadan gidenlerin hala þiire duyduklarý umut için
terkedin tekmeleyen ayaklarýnýzý bu gece
bir kap yemek için baþýný ellerinize uzatanlarýn
gözleriyle bakýn bir kez olsun hayata

karantina günleri Aya düþmüþ bir yüzün hüznüdür
holde bir baþýna duran ayakkabý yalnýzlýðý
içinden bir ses kapýyý tekmeleyecek bir ayaðým da yok der
suskunluðumu anlayacak sokaklar artýk yok
midyeciler kokoreççiler ve üstelik pavyon neonlarýna
küfredip küfredip evine dönemeyecek derece
huzursuz bir kalbin sahibi elleriyle býraktý buraya
þu anason kokulu holden kurtarýn artýk beni
patlak sokak lambalarýndan umutsuz bir haldir bu
bir yere gidememek bir yerden dönememekten zordur

tek tek ölüyoruz dediðime bakmayýn çok çok ölüyoruz aslýnda
ama kimsenin kimseden haberi yokmuþ da
bir ben biliyormuþum diye gerçeði bir eda var hep etrafýmda
çünkü kapatýldýðýmýz bir hangarda camdan tabutluklardan
gök yüzüne bakýyoruz o da arada sýrada tutarsa yaþýmýz
annesinden korktuðu için sokaða çýkamayan bir evladým ben de
aþkýndan korkup durmadan yazan bir þair önü sonu
nasýl baþlarsam baþlayým arkasýný getiremediðim cümlelerin
zenci beyaz ya da kýzýl renkli kaba saba bir kölesiyim
masumu zalimden ayýran aydýnlýk yüzün gülüþüyle gülmesini özledim
iþim kalmadý artýk kýçýnýza sokun yuvarlak dünyanýzý bilin istedim






Sosyal Medyada Paylaşın: