Mevsim/siz...

-I-
zaman
çelik çomak oynardý;
kýmýltýsýz,
tasasýz gün doðumlarýnda.


týrmanýrken yamaçlardan
kuþburnu lezzetine,
umarsýzdý içimdeki çocuk.
sevinçliydi rüzgar,
alabildiðine...
hayaller demlenirdi kelebek ayininde…


çocukluk rüyalarým sýðmazdý usuma.
üzeri dantelâlý radyoda,
kanun yol gösterirdi segâha…


ilkbaharý kuþanýrken mevsim...

II

terli yazýn kucaðýnda,
kulaçlardým denizi gözlerinde.
yeni yýkanmýþ çamaþýrlarýn,
lavanta kokusu ellerimde.


ýsýtýrdý evimizi sýcacýk sevgimiz.
deliþmen seviþmeler soyunurdu düþlere
eþikten sýzan umutlarý,
mutluluk karþýlardý.


ilkyazý kuþanýrken mevsim…

-III-

huzursuz bir telaþ takvimde.
dokuz doðurmuþtu zaman,
veda edip isyasyonda,
vuslatý beklerken…


hasretle tanýþan
sesimin tellerinden
ne kazaklar ördüm bilsen…
ahh bilsen…


orak ay(ý) ruhumu biçip,
ardýndan gelen güze teslim etmiþti.
ansýzýn bastýran saðanaktan,
olgun bir baþak boynunu bükmüþtü.


sonbaharý kuþanýrken mevsim…


-IV-


velhasýl;
kýþý kuþandý mevsim.
ýslak aksim yansýrken sulara
çiçek dürbünüyle göz kýrpan iklim
gömüldü alýn çizgime…


hüzünleri boþluðunda büyüten aðacýn,
içini çürüttü yýllarýn birikimi.
damarlarý kederle yüklü dalýnýn,
y a þ l ý ve yaslý yapraðý
düþtü çýðlýklar içinde,
topraðýn bronz tenli göðsüne…


þimdi yolculuk hangi mevsime!...


Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: