Tövbelik sigara keyfimden
Ve hangi mevsim olduðu fark etmez yaþantýmdan kopuyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum
Hayatýn dikenli telleriyle baðlandýðým umutlar
Teker teker kopuyor
Ýnfazýmýn geciktiði oluyor bazen
Bazen erken
Kimin ellerini sýksam sýkýca
Güvenle, inançla ve kararlýlýkla
Boþalýveriyor avuçlarýmdan kan
Bilmem þimdi kimin burnuyla
Hangi öksüz baharý kokluyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum
Tüm çýplaklýðýyla serilince önüme hayat
Müstehcen yaþantýlardan kaçýyor zincirlenmiþ sevdalar
Ve iðrendiði göz bebeklerinden belli…
Saklandýðým yalanlara sýðmayýnca
Köprüler kuruyorum geçmeleri için umutlara
Birden boþalýyorum dolu bardaktan
Sayfalarým ýslanýyor
Güneþsiz bir sabahý düþünemezken Orta Asya
Karanlýða sývanýyor
Bir ceylanýn kurþun yemesi,
Sendeleye sendeleye düþmesi oluyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum
Týrmanýp duruyorum gevþek yamaçlara
Kýrýlýveriyor tüm dallar
Ölümsüzlüðünü haykýrýyor
Mezarlarýndan kaçan
Gömdüðüm eski anýlar
Zavallý ben
Kaç sýzdýran umudun eksilen yarým sevdasý
Gerçekler acýdýr
Yine þahit oluyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum
Gelmeyecek mi artýk sonu hayatýmýn da
Umutsuzluðuma yelken açan kaç gemiye daha el sallayacaðým
Limanýmda kaç sahipsiz buluþacak sahibine
Ben yine yalnýz
Akýntýda yol alýyorum yaralý bir balýðýn yüzgecinde
Ben de sular kadar asil
Gerçekler kadar bilinmeyenim oysa
Yangýn yerinden en son çýkaným
En fazla yanan
Bilinmeze yol alýyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum
Kim bilir þimdi hangi rüyalara dalmýþsýn
Eski ninnilerin öðrettiði uykunda
Benim olduðum yerde rüzgar deli esmekte
Þimdi penceremi dövüyor
Belki sabah senin yanaklarýný okþayacak…
Sýtmalý bir vakitteyim
Bulutlar kadar özgür
Rüzgârýn esirliðinde
Seni seviyorum
Evet
Senin kadar
Ben de korkuyorum