BENDE GÖNÜL KALMADI
BENDE GÖNÜL KALMADI
Bu yükü taþýyamam, artýk tükendi gücüm,
Tövbe ettim sevmeye, bende gönül kalmadý.
Sînem yâre içinde, gözden akan yaþ sicim,
Tövbe ettim sevmeye, bende gönül kalmadý.
Yâdellerde kendine, sahte bir saray kurdun,
Þunu bil ki, ansýzýn, beni kalbimden vurdun,
Sessiz kalýp yýllarca, neyi bekleyip durdun?
Tövbe ettim sevmeye, bende gönül kalmadý.
Söz vermiþtin bir kere, hani bekleyecektin?
Bana; sevgili sensin, canýmsýn diyecektin,
Özlem tohumlarýný, neden baðrýmda ektin?
Tövbe ettim sevmeye, bende gönül kalmadý.
Yýllardýr bakýyorum, ardýma; gölgem nerde?
Kalbim bak paramparça, her parça ayrý yerde,
Tabipler kâreylemez, senden eser bu derde,
Tövbe ettim sevmeye, bende gönül kalmadý.
Yandým, yýkýldým, bittim; tövbe, sevmem bir daha,
Ýkimiz de kaybettik, girdik bunca günaha,
Anladým deðmezmiþsin, çektiðim derde, âha,
Tövbe ettim sevmeye, bende gönül kalmadý.
Muzaffer KÖNDEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.