SEN SEVİLMEYE MAHKUMSUN

Yüreðimde tutuklusun, sen o kalpten çýkamazsýn,
Kara gözler oyun etti, sen sevilmeye mahkûmsun.
Kutlu gönül mâbedimi, harâbedip,   yýkamazsýn,
Ve nihayet oyun bitti, sen sevilmeye mahkûmsun.

Kanadýmý vermem sana, sen bu gökte uçamazsýn,
Gizli sevdâ sýrlarýný, sen aðyara açamazsýn,
Nice aylar,  yýllar geçse, sen bu aþktan kaçamazsýn,
Ve nihayet oyun bitti, sen sevilmeye mahkûmsun.

Çok yoruldum, ah durulsan, sevdâm gibi benim olsan,
Gönlüme gelip yerleþsen, kalpte sen kendini bulsan,
Þu garip sînem gelip, bir boþalsan, bir de dolsa,
Ve nihayet oyun bitti, sen sevilmeye mahkûmsun.

Sonu geldi bu oyunun, kuralýný seçemezsin,
Aþk ilâhý olsan da sen, sevgime gün biçemezsin,
Bu ayrýlýk þerbetini, benden ayrý içemezsin,
Ve nihayet oyun bitti, sen sevilmeye mahkûmsun.
Muzaffer KÖNDEL




Sosyal Medyada Paylaşın: