HAYATIN SIRÇA KÖŞKÜ

Y/anýldýðým kadar da arýndýðým
Saltanatýný sürmekse
Afaki bir sevince denk düþen
Nice hece.
Aymazlýðýn da ta kendisi:
Bir baþkaldýrýþ;
Kimi zaman hýçkýrýðýn tezahürü
Yaban ellerde büyüyen umut gibi
Köklerin derinine hücum eden
Yüreðin öz suyu tabana yayýlan.

Yýldýrým hýzýyla geçen zaman
Taþ deðmesin ayaðýna yeter ki insanlýðýn
Zamanýndan evvel de göçmesin kimse
Sevdiðim, tanýdýðým tanýmadýðým
Ölümün izi düþmesin asla hayallere.

Çýnarýma aþýðým:
Anam, babam, atam:
Özlemi seyreden o dokunuþta
Hizaya gelip de susan sefil varlýðým.
Nazarýmda kýyama duran her duygu
Sezinlediðim kadar da ne getirecekse
Yarýnlarýn ufku.

Bir med-cezir;
Kimine göre düþ ya da düþüþ.
Örselenmenin haddi hesabý yok
Varsýn da iteklendiðim duvarýn dibini
Boylasýn hayallerim ve benliðim:
Düþüp de kalkmayacaðýmý kim söyledi?
Mevla’m, sevdalý kaftaným
Elbet içimdeki hüzne ve sevgiye yaraþan.
Hani yüreðimin püskülleri endamý yitik kimi zaman
Haþmetin izi filan da yok, birilerinin
Düþündüðü gibi.

Ne giyindiðim mintan
Ne de yerlerde sürünen ölümlü nice makam
Görüp göreceðimiz de çok þey saklý:
Hem derinde hem yüzün çizgilerinde
Latif hazan iþ baþýnda olsa da
Sür git hezeyanda saklý bahara özlem.

Nüvesi yarýnlarýn:
Bil mukabil devran
Aþkýn ataðýnda Ýlahi bir huzur
Tepeden týrnaða saran evreni
Hayatýn sýrça köþkü:
Sarmalýnda hidayetin
Göðe konuþlu gözün de gönlün de
Sönmeyen feri
Elbet tutuþturan yaþ, kuru tüm yürekleri.

Sosyal Medyada Paylaşın: