GÖNÜL ŞEHRİ

Ýçimde bir sevda büyütürüm ben,
Kýskanýrým, hem güneþten, gölgeden,
Çoktan olduk, onunla biz, bir beden;

Bir olunca bölemezler edalým,
Kara kýþta çiçek açar her dalým...

Birlik sularýný ezelden içtik,
Bu sevda uðruna nelerden geçtik,
Ardýna takýlýp kaç diyar göçtük;

Sonunda göçümüz, oldu gücümüz,
Dindi hasretimiz, bitti acýmýz.

Gül artýk, ey gülüm, gül zamanýdýr,
Daðlar kovan kovan, bal zamanýdýr,
Yürekte sevginin bol zamanýdýr;

Yýldýz gibi gel serpelim baþlara,
Gel girelim, en uðursuz düþlere.

Aklansýn ne kadar kara yüz varsa,
Önce Edirne’den çýkalým Kars’a,
Azýðýn ne diye, kimler sorarsa?

Çýkýným da bir sevdayý taþýrým,
Yorulmadým, ömür boyu koþarým...

Sende katýl, düþme bizden uzaða,
Gelme oyunlara, düþme tuzaða,
Bindirirler sonra, ayný kýzaða;

Sonunda oluruz bak lime lime,
Savururlar bir bilinmez iklime...

Tasayý, kaygýyý bir yana býrak,
Hepimize yeter, artar bu toprak,
Zamansýz, dalýndan düþse bir yaprak!

Bir orman yangýný baþlar içimde,
Bir buzul dað olur, aklar saçýmda.

Ne içimde suç var, ne de saçýmda,
Suç galiba, hem kavakta, hem çamda,
Lazým deðil, ben beklerim kýyamda;

Baðla yüreklere sevgi nehrini,
Birlikte kuralým gönül þehrini...




Hayrettin YAZICI



















Sosyal Medyada Paylaşın: