AKŞAMLAR

Bir dal gibi eðer, seni akþamlar,
Bir ölü gözü ki, mahzundur camlar,
Issýz odalarda yanar þamdanlar;

Yalnýzlýk kor gibi düþer içine,
Bulamazsýn delil, günlük suçuna.

Sesler gelir, duvarlardan, tavandan,
Arýlar boþalýr sanki kovandan,
Uðultular kopar köhne yuvandan;

Kalem dile gelmez, uçuþur kaðýt,
Yüreðinde efkar olur bir aðýt!

Akþamlar, bir hüzün deðirmenidir,
Bir mum gibi, yavaþ yavaþ eritir,
Karanlýk kýrk katýr, yahut kýrk satýr!

Divanelik seni alýr koynuna,
Kederli bir nuska asar boynuna.

Bir yanda mum erir, bir yanda yürek,
Çeker seni karanlýða bilerek,
En derin yerinde patlar bir tüfek!

Asýr olur, asar seni geceler,
Oynamaya baþlar camda cüceler...

Ýçin boþalýr da, köhne han gibi,
Açýlýr gözlerin bir þahan gibi,
Dikleþirsin o an, bir süphan gibi!

Sonra, bir dað gibi, devrilir baþýn,
Kaç þiþeyi dolduracak gözyaþýn?

Gözyaþý þiþemiz, yine dolacak,
Bu gün de yalnýzlýk, yaraya býçak,
Bekliyorum, ay ne zaman çýkacak?

Ayýþýðý, sen sar yaralarýmý,
Kaybettim, bu gece, ben diyarýmý.



Hayrettin YAZICI









Sosyal Medyada Paylaşın: