BU SABAH ZAMAN

BU SABAH ZAMAN
Yusuf Yýlmaz
Günaydýn zaman.
Bu sabah hiç de hoþ görünmüyorsun.
Çiçeklerinin kokusu kaybolmuþ.
Bu yüzden,
Sevda, kimsenin aklýna gelmiyor.
Þu güvercinlere yem veren sevimli dede nereye gitti?
Çocuklarýmýz ,öðretmenlerini arýyor.
Hürriyetin maviliði kýzýla boyanmýþ.
Kimse kimsenin yüzüne bakamýyor.
Ýnsanlýk yeni bir çað mý arýyor?

Böldün seneleri sonsuzlarca dilim dilim...
Bana ayýrdýðýn zaman az deðil mi?
Bu sabah,
Açan güllerimi soldurdun.
Çok zalimsin.
Eðilip gölgemi tutamadan,
Güneþi benden kaçýrdýn.
Rüzgarlarýn eserken serin serin,
Birden fýrtýna kopardýn.
Her þeyimi darmadaðýn ettin.

Hele bu kara günler bir geçsin, ey zaman!
Göreceksin sana neler edeceðim.
Avare, divane gezeceðim.
Ne hüzünlü, ne tövbekar, ne isyankar olacaðým.
O çaðý ben kendi ellerimle yaratacaðým.






Sosyal Medyada Paylaşın: