AKIL Yusuf Yýlmaz Kötülük ,bulutlarýn kararmasý gibi sarar insanlýðýn ruhunu. Ne sevgi kalýr ne aþk. Aklýný alýr bir cahil, yükler eþeðin semerine, üstelik dalga geçer iradenle.
Yarýn kim bilesin ne olacak? Güzeller bahçesine girip, koklasam mý çiçeklerin, amber kokularýný. Çekip kurtarsam ruhumu, Bu kara bulutlarýn içinden. Güneþ vursun aklýma.
Nede zormuþ, bu karmaþýk hayatý normale döndürmek. Kolayý var: Alýp aklýmý eþeðin semerinden, koymalý karýncanýn sýrtýna. iþte o zaman ne fitne kalýr ne de fesat gelir insanýn aklýna. Ah akýl ah! En büyük sermaye, en büyük varlýk; kullanmasýný bilene. Ýster al ister sat. Güzel bir aðýzdan çýkan, güzel bir söz, nasýl mutlu eder insaný. Aklý býrakýp da uyarsan þeytana, kim bilir neler gelir baþýna !...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.