izleri vardý kollarýmdan parmaklarýma kadar
ve üzerinde yürüdüðüm kalýntýlar
týpký sallanan sandalyem gibi
unuttuðum ceket
düþürdüðüm saatim...
bomboþ bir sayfa
bomboþ bir kitap
uygar medeniyetlerin yaþandýðý
sancýlarla doðmaktan usanan
çiçek rüzgar ay ve güneþten baþka bir þey
ruh derinlik yalnýzlýk hasret deðil
bomboþ...
bir tüy gibi üzerime serilmedi mesela
ya da bir kadýn deðildi
imparatorluklarý yýkan basit bir oyun
ya da gayet naif bir nefes
sona saklanan...
güçlükle çýkmýyordu yüz yýl merdivenlerini
aðýr aðýr deðildi...
sineklerin kanadý hep soðuktu
vakit akþam deðildi
yaþ otuz yedi...
kaldýrýmlar yoktu ya da mona
bu dünya deðerdi
siz peygamber çiçekleri toplamýyordunuz
ve ben o çukura düþüp ölmedim...
küsmek yetmezdi ve ýhlamur yetiþmiyordu dallarýnda baharýn
o ilk öpüþmesini yapmadý
kanatlarý ilk defa tutuþmamýþtý
ben mecbur deðildim sana
iþaret etmiyordu çocuklar
ýslanmýyordu göz kapaklarý
rahvan atlar asla ýrgalanmadý
iki yýldýz arasý hamakta
güzel günler göremedi çocuklar
anlatamýyorum...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.