Yükü aðýr, telaþý çoktu Yýllarýn yorgunluðu benzi soluktu Ýnce çizgiler göz kenarlarýnda Hafif gamzesi belirirdi tebessüm edince yanaklarýnda. Dudaklarý sevgisizlikten kuru, Elleri kaný çekilmiþcesine sarýydý. Bakýþlarýndan hüzün akýyordu bulunduðu kimsesiz nolu adreste Adý Kadýn soy ismi ise Anneydi
Yaþ kýrk belki ki, birikmiþlik var Geçmiþe dair yaþanmýþlýk eder dünyasýný ona dar Hiç kimse olmamýþ sinesinde ki boþluða sadakatli bir Yar... Ýhanetleri baþýna taç takmýþ Þiddeti evine çeyiz sermiþ Üstelik bir kaç tane de çocuðu var
Bunca hengamenin içinde sende kimsin? Sol yanýna vura vura giren davetsiz misafir. Çalma gönül kapýsýný Bir de bunca telaþýn arasýnda aþk mý? Hoplatma tek nefeslik kalbini Yüreðini birde yabancý adam sen sen Yakma
Bakma dýþ güzelliðine kadýnýn Aldanma! Ýnce bir tebessüm etsen yýkýlacak. Bir kaç çocuðu için etten duvar, kemikten sütunlar dikmiþ Hali takati olmasa da ev denen hücresine, Kendini heba etmiþ. Ama girsen içeriden enkaz..!
Bir kaç tatlý söze inanabilir Sevgiye aç idi. Belki de hiç sevilmemiþti. Ya’da sevilmek neydi bilmiyordu. Yahutta sevilmeyi böyle zannediyordu. Hep bir eksikti hiç tamam olmamýþtý Öylede yaþamýþ lâkin ölmemiþti...
Uzak dur, yabancý uzak dur! O kendi dünyasýnda böyle yaþadý Býrak toplama, aklýný bulandýrma Gökyüzünün güzelliðini ona sunma Yýldýzlarý saçlarýna taç yapma Bilmediði Gülleri yollama Pencere kenarý çiçekleri var onun saksýnda Mor menekþe... Seni seviyorum seni sevebilirim sakýn deme! Çünkü kadýn çok çekti Bir hayatý çocuklarý uðruna mahkum etti Tüm inançlarýný bir erkekte bir adam da kaybetti Hepsi ayný olur korkusu ile KADIN Kadýn olmayý unuttu Anne olmayý seçti! UZAK dur! Kadýn hüzün kokuyor Kadýn yorgun Kadýn kimsesiz yaralý Kadýn acýyor ve acýdýðý yerden kanýyor!
...................... Ama KADIN ayakta Kadýn dimdik Kadýn onurlu Kadýn gururlu O kadýn çünkü bir ANNE..
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.