LEYLA'M
Urbamýz ayrý ayrý, tek bir yürek gibiyiz
Beliklerin dökülür omuzdan bele Leyla’m
Ayný dil ayný aðýz, þeker þerbet lebiyiz
Gözlerin desti þarap içeyim bala Leyla’m.
Daðýtma yüreðimi öpeyim gözlerini
Lebim derya sözünü silemem izlerini
Savurmam yele vermem kül etmem Közlerini
Kendin alýp gidersen hayalin kala Leyla’m.
Küsme gönlüm üzülme pare pare dökülme
Gönül Sufi dergahý çýk semaya sýkýlma
Ruhun karanlýk kalmaz el ele ver yýkýlma
Ses verdin yola düþtüm gönlün aþk ola Leyla’m.
Çehreni alev sarmýþ gözünde çýralandý
Fitil bilmez köz bilmez can canda sýralandý
Güzelliðin sultaný ok ile yaralandý
Gözün mastan bakýþlý yüzün ver güle Leyla’m.
Taþ olsan toprak olsan üstüne gül dikerim
Kalbimin cevherisin gece gündüz çekerim
Cennet bahçelerinde misk-i amber kokarým
Özlemi can evinden çöllere sala Leyla’m.
Bala : küçük çocuk, yavru.
16.03.2020 MANÝSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.