Ve ben umudumu yol kenarýna Býrakmak istemezken, düþürdüm ellerimden Yorgunluðumu hangi kente taþýsam da geçmez artýk, biliyorum Zor deðildi birbirimizden sakýndýðýmýz kelimeler "Beklemek" þimdi Koca bir zamaný israf etmekten baþka neydi ki Bile bile tükettik, bile bile yitirdik Geriye getiremeyeceðimiz zamanýn tüm seslerini Yaðmura eþlik eden tüm güzel þarkýlarý Yalnýzlýðýmýzla seslendirdik Kalem kalem tükettik ömrümüzü Yarým kalmýþlýðýmýzla Baþka insanlar etrafýmýzý doldururken Hep yaný baþýmýzdayken Biz hep yoksun kaldýk birbirimizden Adýna kader dedik sonra Ve unuttuk aslýnda; Her insanýn kaderinin kendi çabasýnda saklý olduðunu Yoruldum, çok yoruldum sevdiðim Sevmekten deðil, senden deðil, bizden deðil Biz olamamaktan yoruldum Mümkün olan ne varsa Kendimize ceza verir gibi imkânsýzlaþtýrmaktan En çokta...
**Müzeyyen Sabah **
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müzeyyen49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.