Sensizliðe aðladý þehrim Yokluðuna seslendi dilim Hiç duymayacaðýn kadar uzaktýn Bir tesadüf kadar yakýndýn yine baþucumda Bir rüya gibi kayboluyordun karanlýkta Adýnla sesleniyordum, duyuyordun Ýzi kalýyordu dokunduðum eþyalarýna Yerli yerindeydi her þey Bir tek sen yoktun Ayný þehrin, kimsesizliðinde Her yýla bir tesadüf Her þehrine geliþimde ise Doluyordu yokluðun gözlerim seni ararken Yaz akþamlarý oturduðumuz balkon bile ýssýzdý Anýlar gözümde yaðmurlara dönüþüyordu Her þey aynýydý, yýllar geçmiþ olsa da üzerinden Bir sen yoktun, Bir tesadüfün insafýna kalmýþtý vuslatýmýz... **Müzeyyen Sabah**
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müzeyyen49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.