Gezgindi nehirlerin, düþlerinde unuttuðun kendin !
Gözleriydin umutlarýnýn ,anýlarýn/ýn beþiðiydin,sen ! ,gülbeþeker düþlerin kýyýsýnda karnýn aç,damaðýn kurumuþ ve aðzýnýn tadý bozuk !
Bekledin....
Gözlerini bende unutmuþtun !
Muþtulu bir haber verecekti kuþlar ! Bekliyordun göçebe yalnýzlýðýnýn kýþýnda... Bekleyiþin kar gibiydi ! Üþüyordun !
Garip bir düðümdü ölüm kör bir zamana teðelliyordu kendini
Yalnýz, tekil aþkýn kanýnda kýrýlýyordu sesin
Yalnýzlýðýn ezgisi billûrdu, bir yankýda çoðalan öksüz yetimliðin !…
Hüzündü gözlerinde sakladýðým düðünün son seyircisi
O da kör ve kulaklarý duymuyordu sahi
Hepsi bu kadar olmalý dedin içinden
Hepsi bu kadar !
Hepsi o kadardý iþte !
Sen !Yine de bekledin !
Çýtkýrýldým, ipeksi o dokunuþla kapýný çalacaktý ölüm
O bekleyiþin sonunda
Sen !Bilerek bekledin !
Elveda diyecekti sesimiz bir gün,elveda !
Daldaki yýldýza, yeþeren aþka toprakta, gökten yaðan duaya, genzimizin kýyýsýnda birikmiþ mavi taylara … taytaylara…
Elveda !
Yürümeyi unutuþumuz geliyordu aklýma.!
Gömüyordu kendini boþluk, yedi kat dibindeki tohuma yürüyordu suyu sesin.
Sessizlik büyütüyordu sardunyayý… Þaþýrýp kalýyordun ! Gülümsüyorduk sonra hep birlikte …. Ellerimize düþüyordu kalplerimiz !Sonra bakýþlarýmýzla kesiþen gölge aynasularda aynayüzlerimizi görüyordu... Aydýnlanýyordu bahçe.!…
saçlarýný tarýyordu rüzgâr,saçlarýmýzýn aklarýný öpüyordu dalgalarda sesimiz,izleðinde özleme bakýyordu tanrý ,bakýþýyorduk kuþbakýþý,aramýzdan akan ýrmakla -ýrmakta yitip gidiyordu gözyaþlarý denize !
o fýrtýna arasýnda kanýyordu deniz,kýzýl bir koku genzimizi yakarken,günde ay vardý,gökyüzünde gölgemiz.... ,kanatýyordu denizkýzlarý bileklerini nedense.... Kimsesiz bir an’ahapis,andan ziyade gelgitlerin ritminde baþýbozuk,serkeþ yaðmurlarýn altýnda ýslanmýþ,kayalýklara hasret,bekliyorlardý dolunayý,okyanuslardý belki de sevdalandýklarý.... Muammalý bir mavi soru iþaretiydi gözleriniz....
sombahar yemiþleriyle haramilerin baskýnýna þahit kocaman bir es ürkekliðini býrakýyordu,býrakýyorduk kendimizi uçurumun sonsuzluðuna… o þehirden… o denizden..... uzaða.....uzaða....uzaklara.... !
Yankýlý bir yengide bileniyordu sevda umuda
Aþk insana!
Yaþam, ölüme.... !
“Kadýn kýzýl nehri hatýrlýyor. Nehir kadýný… Kadýn nehrin akýþýný… Nehir bab—ý kýþýný kadýnýn… Bir baykuþ konuyor zifiri gecenin gül bahçesindeki yapraksýz kalmýþ aðaçlarýn birinin dalýna.
Tütsülenmiþ yýllarýn kokusunda aydýnlanan gök kubbede bir ip cambazý saflýðýnda kýrýk olduðunu unuttuðumuz ayna,yýldýzlara adýmýzý fýsýldadýðýnda kasýlýyor anne rahmimizin bilmecesinde gizlenen saklý unutuþ… Kanýyor. Kanýyoruz yýllar sonra…
7 kasým 2015-haziran 2015 sinop-14 mart 2017...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.