Ve
Hilafet Aşkı...
.
Uygarlýk hülyasý hepten nafile,
Milletin kafasý o kadar boþ ki...
Kurtuluþ görünür aciz cahile,
Saltanat katkýlý hilafet aþký...
.
Kula kulluk hazzý kazýnmýþ beyne,
Bilinmez sorumlu, özgür birey ne...
“Cennet” havasýyla oynada, oyna,
Duymadan bir zerre þüphe ve kuþku...
.
Mürþitlik gaipten verilen paye,
Mucize, keramet kutlu sermaye...
Bin yýllýk dogmayý besler her gaye,
"Din" satýþý öyle kârlý bir iþ ki...
.
Hür vicdana mürtet mührünü basýp,
Dert “kader” yapýlýr, fakirlik “nasip”...
Bir de üstten-baþtan, boðazdan kýsýp,
Yaþatýr garipler sarayý, köþkü...
.
Akýl-mantýk vardý hani bu dinde,
Düþünmek sevaptý, Rabbin indinde...
Olmazsa irade kulun kendinde,
Þirk, riya yeþertir bütün þevk, coþku....
.
Fikir katarýnda paslý her aksam,
Sabaha ermiyor bir türlü akþam...
Ne zaman Ülkemin haline baksam,
Aldýðým o kadar soðuk bir duþ ki...
.
Ata’nýn izinde yaþarken çaðý...
Uygarlýk dökerken bilimin baðý...
Örttü üstümüzü hurafe çýðý,
Baðnazlýk öylesi kara bir kýþ ki...
.
Kardeþim gerçeðe bakýp da laf et,
Neylesin bin parça “dine” hilafet...
Olsa da bilene sinsi bir afet,
Beleþ cennet öyle tatlý bir düþ ki...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2020)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.