nasýlsýn diye sorma bana yalnýzlýðým hiç iyi deðilim bu aralar,darmaduman günlerdir aðzýmý býçak açmýyor hep birlikte can sýkýcý,karanlýk günlerden geçiyoruz bindik bir alamete,gidiyoruz sanki bir kýyamete inþallah diyorum,bu elemden ereriz selamete
milletçe yaþadýklarýmýz yetmezmiþ gibi bir de sert poyrazlar esiyor dumanlý baþýmda içimde sessiz fýrtýnalar kopuyor doludizgin fersiz gözümde zaman su gibi akarken hazanda dört nala koþuyor hüzün derin bir sessizlik geceye dem vuruyor
garip bir yorgunluk var üzerimde tarifi mümkün olmayan tebessüm etmeye mecali olmayan yüzümün nicedir keyfi kaçýk bu hayat mý beni yordu,yoksa ben mi yordum kendimi bilmiyorum adanmýþlýklarla geçti bu ömür,yalnýzca onu biliyorum
düþe kalka yaþarken ben bu hayatý içimdeki acýya,yitirilmiþ umutlara inat kýrgýn ruhum hala boþ hayaller kuruyor gerçekle düþ arasýnda sürekli gidip geliyorum bu zor günler çabucak bir geçse diyorum yalnýzlýðý dost edinmiþ kendime
dilsiz gecenin boz bulanýk sularýnda derin düþünceler uykumu bölüyor iç çekiyor örselenmiþ yalnýzlýðým hüküm giymiþ düþlerim,mahzeninde pas tutuyor vedasýz ayrýlýklarýn ayazý zemheride iliklerime kadar iþliyor
her þey nasýlda inanýlmaz bir hýzla eskiyor zamanla özlemler bitiyor,eski hevesler kalmýyor sevgiye dair aðýr bedeller ödeniyor yaþananlar birer aný oluyor belleðimde yaþanamayanlar içimde ukde kalýyor eski resimlerim ise gitgide,bana hiç benzemiyor
gece yolculuklarýnda,geriye dönüp baktýðýmda her þey daha dünmüþ gibi geliyor býrakýyorum yorgun ruhumu deniz gönlümün derin sularýna þahlanan dalgalarýn figaný beni can evimden vurdukça vuruyor
þu günlerde çekip gidesim var bambaþka bir dünyaya aðrýyan dizlerime aldýrýþ etmeden kötülüklerin yaþanmadýðý savaþlarýn olmadýðý diyarlara ah keþke olsa,gönüller hep sevgiyle dolsa asla öyle bir dünya yok,yok ne yazýk ki
ah benim en vefalý yalnýzlýðým ah benim sessizliðimin sesi ah benim tarumar gülüþlerim,düþlerim huzurum,huzursuzluðum,suskunluðum tenha gecelerdeki kalabalýk dünyam sen misin yine yaný baþýma gelen?
her þeyi sineye çeken yalnýzlýðým benim kar tanem,kanatlarý kýrýk kuþum,sudan çýkmýþ balýðým kimseyle paylaþýlamayan sýrlý dünya,dumanlý dað en çok sen mi yoruldun susmaktan,benle konuþmaktan herkese onca anlatacak çok þeyin varken senin ömrün hep anlamakla mý geçiyor yalnýzlýðým?
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.