İÇİMDEKİ KADIN

Adýmlarým acýyor ne vakit yoluna düzülsem
Kalbimdekiyse sýr
Ýki cihan gelse bir araya vermem
Pencerene konan kuþlar üzülür
Dudaklarýmdan dökülünce adýn
Bak rüzgar kopuyor çölden, denizden
Fýrtýnaya evriliyor sokaðýnda
Heyhat sen ki kitaplara sýðmayan kadýn


Anýlarým sýzlýyor ne vakit aklýma düþsen
Diþlerimde kan sýzýyor mütemadiyen
Iþýðým küsüyor ýþýmýyor yýldýzlar
Girdabýnda boðuluyor huzura baþ koyan akþamlar
Dudaklarýmdan dökülünce adýn
Çýðlýk çýðlýða susuyor gözlerim
Heyhat sen ki kitaplara sýðmayan kadýn


Nefesim düðümleniyor ne vakit çaðlasan gözlerimden
Daðlarým ufalanýyor isminin azametinden
Kýrýlýyor ruhum
Tuz buz oluyor en ince yerinden
Yorgun bir türkü tutuyor ellerimi
Kalkarken sonsuzluða veda treni
Söyle iki gözüm
Hangi yürek taþýr bu matemi
Hangi þairin dayanýr bu sancýya kalemi
Hangi pusat kökünden keser bu elemi
Dudaklarýmdan dökülünce adýn
Bahar fýþkýrýr topraktan
Toylar kurulur yedi kuþaktan
Dudaklarýmdan dökülünce adýn
Heyhat sen ki kitaplara sýðmayan kadýn….


Sosyal Medyada Paylaşın: