BİR HİLÂL UĞRUNA

Huzura muhtaç olduðum, o yýllarýmda.
Seni huzur bildim, çýktýn ya karþýma.
Ne hayallerim vardý, oysa senden yana.
Hayalimden vuruldum, bir Hilâl uðruna.

Aþýk olan sevdiðini bilir, sevildiðini deðil.
Yýllarca sevdim seni, kim inkâr edebilir?
Yazýlanlarý silmeye, kimin gücü yetebilir?
Henüz açmadan soldum, bir Hilâl uðruna.

Þavkýn vurdu diye, dipsiz göllere daldým.
Gölgeni bulurum ümidiyle, çölleri aradým.
Seni ay bilip, yýldýz deyip, fezâyý dolandým.
Namertlere muhtaç oldum, bir Hilâl uðruna.

Ben ki, söylesem gönülleri titretirdim.
Ben ki, sýrtý yer bilmeyen, bir yiðit idim.
Varlýðýnla var idim, bir sözüne yenildim.
Yok yurduna kondum, bir Hilâl uðruna.

Ne olurdu, uymayaydýn ellerin sözüne.
Gelmeyeydik, kötü bakanlarýn gözüne.
Yazýk! Sakýz olduk düþmanlarýn diline.
Dile düþtüm, aðýt oldum, bir Hilâl uðruna.

Seni sevmekten baþka, yoktu bir bildiðim.
Nelerden vazgeçtim, bilsen kimleri sildim.
Artýk ayný þehirde yaþayýp, el olan biriyim.
Piþmanlýklarda savruldum, bir Hilâl uðruna.
Ýlker KAHYA
{Veliaht}


Sosyal Medyada Paylaşın: