sakin ruhum alev aldý semaya
kendim kadar gördüm bütün iri gözleri
kendim kadar üzüldüm
kendim kadar korktum
ve kendim kadar utandým
hiç gülmediðim kadar aðladým kendi kendime...
oysa öldüðüm kadar yaþayacaðýmý söylemiþlerdi bana
bahar var diyerek
defalarca öldürdüler öldürdüler
öldürürken bile öldürdüler
aydýnlýk olacak geceler demiþlerdi
yeniden doðmayý beklerken
ayaklarým kök saldý o meþhur fýrtýnalara
þimdi her esinti izlerimi taþýyor kuru topraklara
parça parça daðýlýyorum
kendim kadar yaþadým...
oysa bir þiir kadar doðmak
bir þiir kadar yaþamak
derin mana araflarýnda toz bulutu olurdum belki
sonu ne olursa olsun
bir þiir kadar ölmek isterdim...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.