KOR

Sukûta hapsolmuþum.
Dertle yanmýþ, kahrolmuþum.
Meðer aþkýnla var mýþým,
Ayrýlýðýnla durulmuþum.
Bir de baktým, el olmuþum.
Çok sormuþum.
Ararsam bulurmuþum.
Seveyim derken, kor olmuþum.
Arda kalan ,kül olmuþum.
Sosyal Medyada Paylaşın:

İbrahim Ozan Vural Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ŞİİR 9 (VAZGEÇTİM) TESBİH KAFİYEM DOLUNAY AŞKSIN SEN HAYAT YÜKÜ HAYALLERİM İSTANBUL AY IŞIĞIM CENNET GÜZELİM ŞARAP RENGİ