Hayal İşte...

Gizli bir gül bahçesi vardý burnunun üzerinde
Kýsýlan gözleriyle açýða çýkardý
Çeker alýrdý sonsuzluðun kollarýna aný

Kafasýnda sesler vardý ve o sesler hiç susmazdý
Nefesi eksilirdi, yenisi biterdi ardýndan hemen
Oðula durmuþ kovan misali kafasýnýn içi
Karanlýðý umuda gebe kalýrdý
Zordu her doðumu, sabahlar...
O sabahlar hiç kolay olmazdý
Kaçýndan da kurtuldu küçük sýyrýklarla,
Çoðunun pençesi yüreðini deþti
Eksildi belki her defasýnda
Ama yýlmadý yaþamaktan
Koca elleriyle tutundu yaþamýn acýmasýz kollarýna

Çok þeyden korkardý,
Sevdiklerinden,
Sevenlerinden,
En çok da annesinden
Asla söndüremezdi gözlerindeki ýþýk demetini korkularý

Severdi de,
Bazen gizli gizli, çoðu zaman apaçýk
Hepsinin de üzerine titrerdi
Hep kendince
Ne eksik ne fazla
Her þey gibi sevgisi de kararýnca
Çünkü saðlam basardý ayaðý yere

Bir gün beni de içine aldý
Hiç býrakmadý
Hayal iþte...

Sosyal Medyada Paylaşın: