Bu aþk hikayesinde ben bir bülbülüm Etrafýnda pervane þakýyýp duruyorum Ayaklarým deðmiyor yere sürekli aþktan bahsediyorum Çoþuyorum þakýdýkça çoþkum sana geçsin istiyorum Belki, geçiyor da al al oluyor yanaklarýn Goncada yumulu gözlerin aralanýyor mavi gökyüzüne güle evriliyorsun Ama topraktan koparamýyorsun köklerini Bu yüzden, sýrf bu yüzden belki de dikenlerinle deþiyorsun kalbimi Evet o dikenler birer gerçek Hepsini tek tek geçiriyorsun kalbime kalbim bir dikenli bahçe Sende, senle biriktirdiðim ne varsa deþmek, dökmek istiyorsun belli Sonra baþarmýþ gibi rahatlýk çöküyor üzerine Ama tarih hercai bülbülün destanýyla dolu
Gül ne kadar kanatsa da, acýtsa da canýný Güle o al rengine veren bülbülün kaný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
notes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.