Çarþýdayým yine böyle kapalý havada yürüyoruz. Dalmýþým bakýnýrken öylece, yoluma kesti arzular. Cebimde birkaç uhdeden fazlasý yok, dedim: “Git fütursuz!” Yolcu yolunda gerekti, geçtik gittik yürek etti bidar. Yanýmda merhamet acýkmýþýz, etrafa bakýnýyoruz.
Önümde güvenden geriye birkaç kýrýntý var, yutkundum. Biz de diðerleri gibi yesek mi ya da yok acýyoruz. Merhamete verdim, aklýma düþen ince fikre tutundum. Fikir ver bana! Nasýl dindirilir bu açlýk bilmiyoruz.
Merhametin elinde ateþ, gönle koydu köz, vurdu sille! Merhamet, hani yanýmdaydýn! Son kýrýntýyý da yiyoruz. Vicdan kesti cezamý, muhasebesi... O baþka bir çile.
Mesut Tütüncüler DENÝZLÝ 25.02.2020 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.