Duvarlar, duvarlar diliniz olsa da bir konuþsanýz. Söylenilse bildiðimiz dilden, hem tarih hem de bugün. Duymayý cesaret yitirmeyen insanlarýn vursanýz Yüzünü; duvarlar, duvarlar sahi nerede o yüzün?
Mezopotamya’dan da önce örülmüþ dev yapýlarýn. Krallar, þahlar, padiþahlar ve daha kimleri gördün. Uygarlýklar için nice kanlý taþlarýný taþýttýn. Halbuki top güllesi vuracak kadar kýsaydý ömrün.
Dünyanýn dört bir yanýndan sana uzanan tozlu yolda, Temellerinin yükseltildiði kutsi Beytullah oldun. Bilinmez ki kimler tavaf etti üstelik dokundu da. Koklandýn, yüz sürüldün, kirleri göz yaþlarýyla yuðdun.
Gün geldi çýkan savaþlardan günümüze gebe kaldýn. Doðu - batý ve kuzey- güney diye bizleri ayýrdýn. Neydi bize kastýn! Boydan boya her dilde ayrýlýktýn. Utan! Utanç duyuldun, örüldüðün gibi de yýkýldýn.
Duvarlar, üst üste binmiþ sayamam; duvarlar, kal geldi! Ölen masumiyetler, doðan masumiyetler bir bitti. Ýçinde, kat kat hayat; her bir hayatýn dilsiz þahidi! Duvarlar, gelmeyin üstüme! Diyemem, bana ar geldi!
Mesut Tütüncüler DENÝZLÝ 24.02.2020 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.