MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ayrılık Şiirleri
Bilal Yavuz

Ayrılık Şiirleri




MUÞTU

Gün gelir, vurduðun kadar vurulursun
Eteklerinde baþlar bir daðdaða mevsimi
Güneþ saçlar aðarýr, çehrene aklar düþer
Kimsesiz aynalarýn iþte tam karþýsýnda
Derin yanlýzlýklarýn türküsünü çaðrýrsýn
Gün gelir, yaþanamayanlar göçer ömründen
Söylenemeyenlerin yasýný tutar hazan
Ýþte o gün, deþtiði kadar deþilir Leyla
Çölün ne önemi var Mecnun söndükten sonra
Baðýrýyor kandiller, nehrimizde ay hüznü
Kuytulara kuyu olmuþ mecruh gecelerimiz
Gün gelir bir vahada sen de tenha, kalýrsýn
Ýþte o gün, soðuk sessizlik neymiþ, anlarsýn
Üþüyüþlerle yanan cehennem cevherlerin
Yalazýna bir nefes de belki sen baðlarsýn
Sen þimdi hep gül, hep mutlu ol, hep çaðla
Kahkahayla hýçkýrmak neymiþ bir gün aðlarsýn
O gün sarmaz olur kat kat aðýr yorganlar
Üryan kalýr anýlar, eyvahlara büþra var









KALBÝNÝ DÝNLE

Esmer tonlarýnda güneþler saklanýr
Ýnci diþlerinde coþkun aynalar uzar
Serçe kirpiklerinde alýmlý nazar kuþlarý
Kül perçemlerin bahar bucularý kokar
Yürek ormanlarýnda bir masum ceylan
Katmýþ birbirine o bütün ortalýðý
Þimdi her yer kýyam her yön kýyým her an dram
Her nefes kan oðlu kan oðlu kan oðlu kan
En derin bahçemde koþturur çocuksuluðun
Ve dilsiz cellatlar gibi dikilir aramýza
Acýmasýz zamanýn köhne uçurumlarý
Sen þimdi seke seke terk ederken sesimizi
Renklerimiz solar, cansýz karanlýða boyanýr
Soluklar daralýr, daralýr, daralýr, daralýr
Saçlarýnda görünmez çiçeklerimden bir taç
Saklar nazenin sýrtýn körpe kanatlarýný
Hep gülerken gördüler seni hep neþeyle
Bakýþýnda baðýran aðýr yaralarýný
Kimseler göremedi, kimseler göremezdi
Ýncecik ellerinde devasa düþler yatar
Kýsacýk yaþamýnda upuzun olgunluklar
Gel de otur yanýma, yaþlanýnca kalkardýk
Gemiler alýrdý sonsuzdaki sahilimize
Bülbülün duasý kalkan gülün ömrüne
Ötüþür sessizlikler; gitme, gitme, gitme





MEDED

Ne yaslý bir dünya bu
Herkes herkese ölüm
Herkes herkese hüzün
Herkes herkese kahýr
Herkes herkese dram
Kimse kimseye ýþýk deðil
Herkes herkese yalnýzlýk

Meded ey Mahbub meded
Meded sevgin aþkýna
Masuma susuz kaldýk
Her yer her yüz karanlýk
Kalbimizi boðar sadrýmýz
Zulmün depremlerinde
Darmadaðýn ervahýmýz

Ahir zaman baltalarý
Parçalar vicdanýmýzý
Daralýr nefeslerimiz
Soludukça solmaktayýz
Merde hasret namerd bile
Meded ey Mahbub meded
Meded Ahmed aþkýna




OYUN

Dürüstlük varken hile niye, fenalýk niye
Neden düþürür insan kendini böylesine
Ona en masum en içten kýymet verenlere
Geçirdikçe geçirir yaban pençelerini
Burasý dünyadýr, burasý bu kadar iþte
Kaybetmek ne kolaydýr, yakýp yýkmak ne konfor
Canlarý acýtmaktan zevk alýr zalim kalpler
Mutlak adaletine inancýmýz tam ey Rab
Er ya da geç pek piþman hep üzmek isteyenler
Kötülere harcanan zamanlarýmýz için
Bizi de affet, bizi de affet, bizi de af
Yazýk ki aldanýrýz, saf sanarýz biz gibi
Çehremize gülüþen her gaddar kelebeði
Kederler bahþedersin keskinleþelim diye
Kavileþelim diye aciz düzmecelere
Elbet bu da geçecek, yaralarý açansa
Hançerindeki kaný asla unutmayacak
Hafýza cehennemdir ah alan serçelere
Saplanmak bumerangtýr bek döner sahibine
Ýyilik varken pusu niye, hainlik niye
Doðruluk varken kendini kandýrmak ne diye
Vefasýz bir kürede nankörler defilesi
Yiðitçe diyenleri hançerleyen desise








ASUMAN

Bu kümeler bu yýðýnlar bu sürülere,
Bu gösterilen yöne koþturan aynýlara,

Sýðamýyorum çünkü kuðu gözlerin…
Çünkü sensizlik çakýlarla kazýnmýþtýr,
Uzadýkça sarýlan yürek aðaçlarýna…

Sessizler ýssýzlara yeniden yazýlmýþtýr,
Yaklaþtýkça uzaklaþan yýldýzlardýk…




EVÇ

Çölde bir kum tanesi tutmuþ da,
Bakýlmaya kýyýlmayan nazlý süreyyanýza,
Cehennemler doðurma cüreti göstermiþ…

Gibi bir mevsim þimdi aðlayan aynalarda.
Gelseydin; o elvan etekleri sürüyüp ýrmaklara,
Varsýn ezilseydi hücremizde cümle yapraklar.

Makberimiz, yangýn mý yangýn gökküreniz…





YAÐIZ

Aðýyor sularýn
Hançerde, kuþakta ve pusatta
Aðýyor nazenin
Ýncecik dallarýnda
Körpecik, camgöbeði
Kanýyor sessizliðin
Kanýyor mavi
Baðrýnda kýzgýn örgüler
Esmer ruhunda akkor

Azýðýmýz tarumar
Yüküm tonlarca sevdan
Ýçim aðýr mý aðýr
Size hep mutluluklar
Bize kahýr kalmýþtýr
Aþým özüm üstüne
Þimdi mevsim sahradýr
Þehla endamýnda can
Çarpar durur divane
Kalbin feza denizi
Ve kükrer perçemlerin

Gel arýt ömrümü ey
Yýkýlmaya alýþmýþ
Yerlerimden tut kaldýr
Yeþersin yangýn
Tutuþsun yara
Yaþarsýn filiz
Karýþsýn köklerimiz

TUTUÞAN

Birbirine sarýlmýþ
Yapraklar gül dediðin
Nereye baksan rahmet
Nereyi görsen hikmet

Sýr içinde sýrrý çöz
Yok içinde yoka var
Herkeslerin kaçtýðý
O yangýn düðünündür

O ateþ, kabuðuyla
Girene cehennemdir
Aþktan üst baþ yýrtana
Zakkum içre kevserdir

Ey can yüzlü nedime
Þelale canlý yaren
Aþk; binbir düðümünde
Binbir hasat derendir

ÝKRAR

Milyarlarca renk
Milyarlarca ahenk
Milyarlarca ses
Milyarlarca nefes

Milyarlarca his
Milyarlarca þifa
Milyarlarca çehre
Milyarlarca fikir

Milyarlarca sevda
Milyarlarca varlýk
Milyarlarca yokluk
Ve tek bir Sahip

Rýzasý hep rýzasý
Cennetlerin cenneti
Dolduracak, dindirecek
Derin yalnýzlýðýný

CANLAR CANI

Dilsiz, saðýr senfoni
Renksiz, nursuz gösteri
Tatsýz, tutsuz ziyafet
Hissiz, duyarsýz ilgi

Sýr içre sýr içre sýr
Kýr artýk testini kýr
Ne dýþ kalsýn ne iç ey
Özü közünden sýyýr

Sularýnda ötenin
Zirvesinde derinin
Kavuþ kavuþulmaza
Dinsin dinginliklerin

Sýrlarýn sýrrýna er
Gizlerin gizine pus
Ne dam kalsýn ne duvar
Canlarýn canýna var


Þair Bilal Yavuz









Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.