Þu bitmeyen yollara, gözlerimi dikmekten Yoruldu göz kapaðým, kapanýyor düþüyor Karardý gece gibi, yollarýna bakmaktan Titriyor duygularým, yokluðun da üþüyor
Konuþma deme bana, sakin olup ta dinle Sensiz yaþamak çok zor, n’olursun artýk anla Hele bir kez konuþsun, telefon da seninle Ýnan ki yâr bir gün de, dört mezsimi yaþýyor
Bir yaným yeter derken, diðer yaným dut diyor Aþk yüzünden bu gönül, her gün bedel ödüyor Umutlu bekleyiþler, her gün terse gidiyor Sanki akan þu zaman, çile, hüzne, koþuyor
Aðlamaktan kurudu, gözlerimden kan damlar Eðer sevmek suç ise, geri gelsin idamlar Pencere diplerin de, oluyorken akþamlar Asla bitmeyen aþký, yüreðinde taþýyor
Onulmaz bu yarayý, hasret, hüzün sardýkça Þu ýssýz yalnýzlýðýn, ben farkýna vardýkça Bahçe, park, meydanlarda, sevileni gördükçe “Ner de vuslat” sorusu, boyumuzu aþýyor
Boþa mý gitti þimdi, aþka verdiðim emek Ömrümün baharýn da, hoþça kal da ne demek Her akþam soðuk masa, tek kiþilik bir yemek Neden benim payýma, hep yalnýzlýk düþüyor
Doðuyor ya her sabah, güneþ bile gülmüyor Benim dertli halimi, canan bile bilmiyor Bazen de söz verse de, söz yerini bulmuyor Böyle mutsuz bir ömre, Lüzumsuz da þaþýyor
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk Lüzumsuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.