Ýpi çözülmüþ bir kederin kol düðmelerinden kehribar renginde bir sancýyý anlattý sana þiirlerim. Benim göðsümdeki yarada, kaç dikiþ izi var bilemezsin. Ýþte o yüzden bil istiyorum. Þayet ölünce insan, kemikleri bile kýrýlýyor. Hiçbir iþe yaramýyor yaðmur öncesi , anlamýný yitirmiþ sabah uykularýmdaki yaþanmýþlýklar. Ve bu mektup, Kaç kýzýllýk sonrasýnda çözüldü gör diye geldim. Ne yani Gelmesemiydim? Ve bu aþk, Bir ayrýk otu gibi kalbimde bir sakýzdan bin baloncuklar çýkartýrken Akþam oluyor.. Ve hep ayný masallarý dinliyorum. Ýçinde baþka bir çocuk ..
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.