Çocuksun

Aðlamaklý oluyorsun,
Üzüntülüsün.
Nereye gitsen umut yükseliyor,
Gözlerine ne zaman baksam çocuksun.
Denizli, Uþak, Manisa, Iðdýr,
Her karýþý evimdir bu vatanýn.
Hayatýn her damlasýna sýðdýr,
N’olur öðretmenim, ellerime uzan!

Bana baðýrma, ben çocuðum daha,
Ýçim ürperiyor, üþüyen bulutlardan korkuyorum,
Sýcak yapraklara sarýlmak istiyorum baharda,
Baðýrýrsam ancak sevinç doldursun içimi.

Öðretmenim, tut elimden,
Artýk içimi sadece hayaller avutuyor,
Çocuk gülüþlerim kuruyor birer birer,
Aðlýyorum kendimi kaybettiðim köþe baþlarýnda,
Engeller sarýyor dört duvar gibi her yanýmý,
Duygular zincire vurulmuþ gibi yok ediyor anýmý,
Öðretmenim, nolur öyle dikil ki karþýma
Yüreðim her mevsim solsa da yeniden yeþersin,
Sokak kapýsý her sabah umuda açýlsýn.

Çocuðum, biliyorum her söze alýnýyorum.
Bir rüzgar esiyor sallýyor zamaný,
Ne yapacaðýmý bilmiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: