Yokluğunda

Þimdi, Ýstanbul sokaklarý ýssýz.
Omuzuma, çarparak geçenler.
Anlayamadýðým, bir uðultu.
Silüetler arasýnda.
Güneþli gökyüzü oysa.
Neden üþüyorum.
Çay içesim bile yok.
Düþün artýk.
Martýlar dalaþýyor.
Eminönü iskelesinde.
Bir vapur sesi.
Ýrkiliyorum.
Kalabalýk boðmuyor,artýk.
Sanki, aðma ve saðýrým.
Tek bir ses çýnlýyor, hafýzam da.
-Sevgilim.
Kollarým aðýr geliyor.
Bacaklarým, býraktý býrakacak.
Yýðýlýp kalacak, bedenim.
Derin bir of çekiyorum.
Eskilerden bir gülüþün, geçiyor.
Kýyýdan.
El sallamaya takatim yok.
Can suyumu çekip gitmiþsin.

Kuzeyli. (18.02.2020)
Sosyal Medyada Paylaşın: