Deniz Kuşu

DENÝZ kUÞU

Hey gidi günler.
Yine esiyor poyraz.
Dalgalarý yýrtarak, karþý koyardým oysaki.
Banamýsýn demezdim, sulu sepkene.
Bata çýka karþý koyardým sana.
Hatýrladýn mý beni, Deniz Kuþu nu.

Þimdi boyalarým döküldü.
Saðým da solum da çatlaklar.
En çok da sol yanýmdaki,
Kýrýk, tuzlu su alýnca,
Caným çok yanýyor.
Unutmuþsundur belki, Deniz Kuþu nu

Güneþli günlerde, deniz masmavi yorgan gibi olduðunda.
Güzel kýzlar binerdi sýrtýma.
Þarkýlar söyler, dans ederlerdi.
Arada dalgaya kýrar dümeni.
Korkuturdum onlarý.
Hatýrlarlar mý , Deniz Kuþu nu.

Þimdi yorgun, bitap düþmüþ.
Bu köhne limanda yaþýyorum.
Martýlar bile beðenmiyor beni.
Eskiden öylemi idi.
Bana eþlik ederlerdi.
Onlar bile unuttu, Deniz Kuþu nu.

Hepsi bir yana, sen bile gelmez oldun Karagözlüm.
Oysa gelsen, bana bir usta eli gibi deðsen.
Yaralarýmý sarsan. Yýkasan paklasan.
Tekleyen motoruma, can versen.
Dümenimi sen tutsan.
Özlemedin mi karagözlüm, Deniz Kuþu nu.

Þimdi Poyraza karþý koyacak gücüm yok.
Sakin koylara sürsen beni.
Maviliklere aksak.
Yanlýzlýðýma ilaç olsan.
Sen bana, ben sana iyi gelsem.
Severmisin yine Karagözlüm, Deniz Kuþu nu.

Sen beyazlar içinde gülümsesen.
Ben de seni ayaðýmda bebek sallar gibi sallasam.
Baþýmýz dönse aþktan.
Arkamýzda beyaz köpüleri býrakarak ufka doðru gitsek.
Her þeyi geride býrakarak.
Dinlermisin Karagözlüm, Deniz Kuþu nu.

Kuzeyli.
Sosyal Medyada Paylaşın: