Karanlýkta yürüyorum... Hayýr hayýr, esrik falan deðilim. Ama yalnýzca gece menekþeleriyle beraber olmayý seviyorum... Onlar ki; saksýlarýný benim gibi terk ettiler. Çünkü biliyorlardý; Sevgiyi hak edenlerin ne denli az olduðunu... Çünkü biliyorlardý; Tembellerdi, daðýnýklardý ve düzensizlerdi onlar... Erdemlerinden yoksun ve ahlaklarýndan pek uzak. Ama ne vardý onlarda? Çokça zayýflýk, çokça kusur... Daima kanlarýný sarhoþ edip, Kendilerini devamlý güneþle seviþiyorum sayýyorlardý. Karanlýktý, rüzgarlýydý ve arýlarýn sesleri berraktý... Gerçekten de hiçbir þeyle karýþýp bozulmuyordu. Evet, bu sahiden de bir geceydi... Fakat sadece yürümeyi sevenler için.
Meral Meri /Söðüt Aðacýnýn Gölgesinde /Gece Yürüyüþleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meral Meri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.