Sisli bir eylül sabahý, Unutulmuþ bir köþede ben. Güz kokularýnýn sardýðý Sokaðýnda ise sen. Yorgun yüreðimde gizlenmiþ sevdanla Gün ortasý eylül bulutlarý gibi Gölgeler olup düþerdin gözlerime...
Bazen umutlarým tükensede Eserken, Yüreðimde sessiz bir rüzgar Hiç gelmeyecekmiþþin gibi, Savurur kaldýrýmlara sensiz izler. Gönlümde yarýnlara býraktýðýn Kaldýrýmlara sinen kokunla Akarken içime içime,sevda busen Eylül ise Çoktan zamansýz olup gitmiþti...
Yeri geldi kýskandým... Yeri geldi, Bakýþlarýnla ürpersemde Son bakýþtý bu Belki baktýðým sana Sen baþka yerlere gittiðinde bile, Uzakta kalmýþ hayallerin ardýndan. Düþlerime veda etmedim ben..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mitat noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.