Biliyorum... Dönmeyeceksin. Yüreðimde hatýralarýn, Umutlarýmý yarýnlara býrakýrken. Ne geçmiþten bir aný, Ne de gelecekten bir ümit var içimde. Her þeyi anlatýrdý bazen gözlerin. Bana yalnýzlýðýmý unutturan Ýçinde yalnýz sen, Yalnýz sen olan.
Sokaðýnda gezdiðim, Seni haykýrdýðým kaldýrýmlarýnda, Sevinçlerim le, hüzünlerim le, Eylül hatýralarýna býraktýðýn bakýþlarýnda, O en güzel Masum rüyada bile, Ben kendimde hep o gözleri, Bana bakan gözleri görmek istedim.. Þimdi!.. Güz günlerinin hüznü düþerken yüreðime Yokluðunu ne karanlýk sokaklar, Nede sensiz kaldýrýmlar hatýrlar.
Ve birde, Bende kalan saklý yalnýzlýðýnda Bir þehir,bir aþk, En güzel düþlerim orada kaldýnýz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
mitat noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.